Vicky Potters heeft in haar eerste bundel haar gevoelens beschreven om anderen te bereiken en vooroordelen en oordelen over autisme weg te nemen.
In deze tweede gedichtenbundel Autisme Schaduw tussen grijs en wit wil Vicky duidelijk maken dat er vanuit het fragiele innerlijk een strijdbare weg is naar begrip, hoop en kracht. Via deze weg moeten professionele wetenschap en ervaringsdeskundigheid onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
In 2011 is Vicky begonnen te schrijven. Ze zegt daarover: “Ik was op zoek naar woorden die aansloten bij mijn gevoelswereld. Ik kan vaak moeilijk antwoorden op de vraag hoe ik me voel. Dus ben ik via (song)teksten en gedichten naar de juiste woorden beginnen te zoeken.”
